Op dinsdag 2 november 2010 was het eerste keukentafelgesprek een feit. Een grote tafel gedekt met een Brabantsbont tafelkleed, wat lekkers en koffie en thee en de avond kon beginnen. Vanaf half 8 liepen verschillende genodigden de zaal van de Coppele binnen, allemaal met een eigen verhaal, een eigen achtergrond.
De verhalen aan de keukentafel zijn schrijnend en kennen zeker een rode draad:
Vastlopen in het gemeentelijke web van strikte regelgeving, er alleen voor staan, de hoge drempel van het gemeentekantooor, maar complimenten voor het zorgloket, de lage drempels van betrokken buurtbewoners. Een enorm uithoudingsvermogen en volharden in je gevoel van rechtvaardigheid. Gewoon heel erg boos worden als je de ongelijkheid in onze gemeente ervaart.
Het is het topje van de ijsberg dat we gehoord hebben.
Wat gaat PrO hier aan doen?
Deze actiepunten hebben we toegezegd na afloop van de keukentafel. De fractie zal nog uitgebreid spreken over dit onderwerp en ongetwijfeld andere activiteiten bedenken.
Marjan Bastiaan opende de avond, waarna er een korte voorstelronde plaats vond. Een brabants bont gezelschap was aanwezig: Mimax, de Twern, Algemeen Maatschappelijk Werk, Stichting Olivier, GOED wonen, WMO raad, Diaconie, vrijwilligers vluchtelingenwerk, ouderenzorg, wethouder Sociale Zaken, ervaringsdeskundigen. Daarna nam Anc Burggraaf de leiding en praatte de avond aan elkaar. De groep ging uiteen in 5 kleinere groepen om ieders verhaal te horen. Elke groep werd begeleid door een lid van PrO.
Na drie kwartier kwamen de groepen weer bijeen om de verhalen deels met elkaar te delen en om te kijken of er een rode lijn te ontdekken was.
Uit de eerste groep (met Joop van Hezik) kwamen verhalen over jeugdige ex-gedetineerden die terug moesten in de samenleving, waarbij het er op neer kwam dat dit zonder hulporganisaties niet mogelijk was. De groep maakte zich zorgen, dat de bezuinigingen van de Rijksoverheid ten koste gaan van de zelfredzaamheid van vooral de jongeren. Verder kwam de vraag aan de orde van hoe organiseer je wijkgericht werken? Met het inpassen van ieders talenten in de samenleving, wordt deze veranderd. Joop van Hezik bevestigde zijn toezegging voor een onafhankelijke sociale Raadsman/vrouw.
In groep 2 (met Hanneke Oerlemans) kwam de complexiteit van het papierwerk naar voren en de problemen die er zijn met het beroep doen op de bijzondere bijstand; negen van de tien aanvragen worden afgewezen. In deze groep kwamen zaken aan de orde als, de eigen beleidsregel van de gemeente om het eigen vermogen halveren bij aanvragen voor bijzondere bijstand (van 5.400,00 naar 2.700,00 euro), 14% rentebetaling bij het aangaan van een lening, het aanzetten van mensen om schulden te maken, leesbaarheid van nieuwsbrieven, afhandeling van zaken na achttien weken. De beleidsregel is een gevolg van de beleidsvrijheid van de gemeente. ‘Schrijnend’ was het slotwoord.
De derde groep (met James van Tongeren) maakte zich grote zorgen over 2011. Naast verhalen over geldtekort en schulden, ging het ook over de leefbaarheid in Oisterwijk. Over de bereikbaarheid van winkels en banken in de meeste wijken en over moeilijk begaanbare routes voor scootmobielen, zoals in de Kerkstraat door obstakels als paaltjes en winkelborden en daarnaast de afwezigheid van de stoep. Er kwamen kritische geluiden over de klantvriendelijkheid van de afdeling Sociale Zaken. Er was bezorgdheid over de wajongregeling en het verlagen van 120 naar 110% van het bijstandsniveau voor het aanvragen van subjectsubsidie. Premies gaan omhoog en toelagen omlaag. Tot slot werd aandacht gevraagd voor de honderdvijftig AMA’s, die de gehele dag met hun ziel onder de arm door het dorp lopen. Gemeente doen iets voor deze jongeren buiten het AZC om hen van de straat te houden, was de hartenkreet.
Waar ging het over in groep 4 (met Marjan Bastiaan)? Het ging over discriminatie van vluchtelingen en mensen met een beperking. Vluchtelingen krijgen weliswaar een geldbedrag, maar worden daarna aan hun lot overgelaten. Ook de omgeving waar ze gaan wonen wordt niet actief geinformeerd. Eigenlijk worden de vluchtelingen aan hun lot overgelaten, als er toevallig geen buren of andere wijkbewoners zijn die de opvang verder regelen weten ze letterlijk en figuurlijk de weg niet te vinden en vereenzamen ze. De gemeente speelt hier geen actieve rol. Ook is er onder de oppervlakte binnen onze gemeente sprake van ernstige vormen van discriminatie. Denk dan aan uitschelden, maar ook aan hogere premies voor de collectieve ziektekostenregeling, weigeren van goede huisvesting.
Naast aandacht voor degenen, die gepest worden, moeten de degenen, die pesten worden aangepakt. De mantelzorgers hebben ook ondersteuning nodig, niet alleen met respijthulp of een mantelzorgerdag, maar ook inhoudelijk: hoe ga je om met andere culturen.
De vijfde en laatste groep (met Anc Burggraaf) uitte hun zorg over sociale veiligheid en financiële zorgen. Veel is al gezegd in de verhalen van de vorige groepen. Daarom meldde de groep direct een oplossing: rijke mensen en bedrijven zijn bereid geld te schenken aan fondsen, probeer daar iets mee te doen en er zijn steeds meer bedrijven, die maatschappelijk ondernemen, doe daar ook iets mee.
Zoals beloofd werd de bijeenkomst om 22.00 uur beëindigd. maar niet nadat Marjan een samenvatting had gegeven, meedeelde wat met de verhalen wordt gedaan en iedereen bedankte voor aanwezigheid en inbreng. Anc sloot de avond af door iedereen uit te nodigen voor een borrel.
Al met al een eerste geslaagde eerste keukentafelgesprek van PrO.
Laat hier je email adres achter.
