We tellen af naar de gemeenteraadsverkiezingen van aanstaande woensdag. Vandaag kijken we met Carel Brands naar duurzaamheid, idealisme of realisme?
Duurzaamheid…. Een onbegrepen ideaal
Af en toe zit ik te mijmeren op mijn terras onder het genot van een glaasje wijn.
Mijmeren over mij, mijn vrouw, mijn 4 kinderen en 8 kleinkinderen.
Automatisch denk je dan aan meerdere generaties. Van meer generaties naar duurzaamheid is dan maar een kleine stap.
Ik verbaas me er over dat duurzaamheid wordt afgedaan als een containerbegrip en dat economie op dit moment het toverwoord lijkt te zijn.
Te pas en te onpas wordt duurzaamheid momenteel gebruikt. Ik begrijp zelfs dat er een Oisterwijk wordt overwogen om een duurzaamheidsambtenaar aan te stellen. Wat gaat die knaap doen? Hoe wordt zijn rugzak gevuld? Heeft hij – om in politieke termen te spreken – een kader?
Iedereen heeft het er over maar niemand definieert het doel. Nee, economie! Dat is het! “Koop toch die auto” blèrt onze goedlachse bekende Nederlander. Zelf is hij heel duurzaam met zijn tig jaar oude Volvo.
Weet er nou iemand precies wat we met duurzaamheid bedoelen?
Bij duurzaamheid denkt iedereen onmiddellijk aan de energierekening. Een belangrijk element maar zeker niet het meest belangrijke! Duurzaamheid is een manier van denken en van (be)leven.
Ik hou er zo mijn eigen filosofie op na.
Onze generatie (ik ben 70) maar ook de generatie onder ons, kan nog wel iets doen maar wezenlijk veranderen zal niet meevallen.
Duurzaamheid is volgens mij een cultus die bij de geboorte gestart wordt.
Elk kind van 4 kent het al van buiten: was je handen, poets je tanden. Die vanzelfsprekendheid moet er bij het kind ook wat duurzaamheid worden ingebracht. Hergebruik wat een tweede leven kan hebben, mijd de supermarkt, kies voor een lokale leverancier met een betrouwbaar product. Ga bewust om met je omgeving en heb respect voor de natuurlijke bronnen.
Klinkt dit ingewikkeld? Volgens mij niet.
Is het ingewikkeld? Kennelijk “ja”. In vrijwel minder dan 100 jaar zien we kans om fossiele grondstoffen die in miljoenen jaren zijn ontstaan op te souperen. Ondanks het feit dat er al vele alternatieven zijn, maar dat wordt niet getolereerd door de economie.
Is duurzaamheid een idealisme of een realisme?
In ons kleine Oisterwijk mogen we niet de illusie hebben dat we wereldwijd de duurzaamheid kunnen bewerkstelligen. Toch zijn er mogelijkheden om lokaal een vuist te maken:
Kunnen we iets op landelijk niveau?
Ja, we kunnen het lef hebben om met andere groene gemeenten de VNG opdracht te geven om invloed aan te wenden bij de rijksoverheid.
Wet- en regelgeving zijn veelal achter bureaus ontstaan. Met pilots zou de theorie door de praktijk kunnen worden ingehaald.
Kunnen we iets bereiken op mondiaal niveau?
Calimero wist het al: Ik ben klein en zij zijn groot…..
Toch een brainwave:
Een olieleiding van Siberië naar Europoort kunnen we en doen we!
Een waterleiding van de oceaan naar de Sahara? Je krijgt de vinger op het voorhoofd. Economisch niet interessant. En toch de meetbare effecten:
Nou ja, een beetje mijmeren mag toch, er is toch wellicht een kleine kans voor een duurzame economie. Niet alle speculanten en beleggers zijn kaalvretende sprinkhanen……….
Laat hier je email adres achter.
